Choroba Hashimoto i niedoczynność tarczycy mają wiele wspólnego. Przede wszystkim to, że dotyczą tego samego narządu, jakim jest tarczyca. Jednakże, mimo że uważa się, iż są to tożsame jednostki chorobowe, nie jest to zgodne z prawdą. Wyjaśnienie tej różnicy stanowi podstawę do wdrożenia odpowiedniego leczenia, suplementacji i strategii żywieniowych. Dowiedz się więc jak różnicować Hashimoto a niedoczynność tarczycy.

Na czym polega choroba Hashimoto?

Hashimoto a niedoczynność tarczycy znacząco się różnią. Zacznijmy omawianie pierwszej z wymienionych chorób. Choroba Hashimoto, zwana tak potocznie od nazwiska jej odkrywcy, należy do jednej z najczęściej występujących chorób dotyczących gruczołu tarczowego, wynikających z autoagresji. Schorzenie to dotyka 10-krotnie częściej kobiety niż mężczyzn. Najczęściej chorują kobiety w wieku 30–50 lat, jednakże coraz częściej dochodzi do zachorowań także u młodszych kobiet i dziewcząt. Po 60. roku życia wyraźnie widać nasilenie zapadalności na chorobę Hashimoto.

Hashimoto a autoimmunologia

W literaturze schorzenie to określane jest jako przewlekłe limfocytarne zapalenie gruczołu tarczowego, przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy lub wole limfocytarne, które po raz pierwszy opisane zostało w 1912 roku przez japońskiego naukowca i lekarza Hakaru Hashimoto. U chorych na tę jednostkę chorobową gruczoł tarczowy charakteryzuje się intensywnymi naciekami limfocytarnymi, w których przeważają limfocyty Th1 (wydzielające cytokiny, które z kolei aktywują limfocyty T cytotoksyczne i komórki NK). Nacieki te organizują się w skupiska, tworząc grudki chłonne. Zjawisku temu towarzyszy zanik pęcherzyków budujących ten gruczoł i rozplem zastępującej je tkanki łącznej.

Hashimoto a niedoczynność tarczycy – ciąg wydarzeń

Choroba Hashimoto prowadzi do uszkodzenia tarczycy, a następnie do ​niedoczynności tego narządu.​ Czyli… niedoczynności tarczycy! Charakteryzuje się także obecnością dwóch specyficznych przeciwciał: Anty-TPO (skierowanych przeciwko peroksydazie tarczycowej) i anty-TG (skierowanych przeciwko tyreoglobulinie), które stopniowo, ale konsekwentnie atakują tarczycę. Doprowadzają do jej zniszczenia i w konsekwencji do niezdolności do produkcji wystarczającej ilości hormonów – czyli niedoczynności. Niedoczynność tarczycy natomiast jest chorobą wynikającą z niedoboru hormonów tarczycy. Choroba ta dotyka ok. 22% społeczeństwa. Może przejawiać się w dwóch postaciach: 

1. subkliniczną,​ bez charakterystycznych objawów niedoczynności, 
2. jawną, która związana jest z charakterystycznymi objawami ​niedoczynności tarczycy.

Hashimoto a niedoczynność tarczycy mają jedną cechę – Hashimoto jest najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy. Chcesz wiedzieć na ich temat więcej? Zainstaluj aplikację Hashiona i czytaj więcej artykułów w programie „Opanuj dietę w Hashimoto”!