O chorobie Hashimoto wiemy już dużo. Ciągle ten temat wałkujemy, aby każdy pacjent rozumiał z czym się boryka i jak sobie z tym radzić. Nie jest to żaden wyrok a choroba autoimmunologiczna, na którą możesz mieć wpływ. Jak to się jednak stało, że ktoś odkrył to schorzenie? Sprawdź koniecznie, to niezwykle zawiła historia, jak każdy przypadek pacjenta!

Kim był Hakaru Hashimoto

Chorobę Hashimoto pierwszy raz opisał dr Hakaru Hashimoto. Był to japoński chirurg urodzony 5 maja 1881 roku w wiosce Iga-cho na południowym- wschodzie Japonii. Był trzecim synem lekarza dr Kennosuke. W 1886 roku rozpoczął swoją edukację w miejscowej szkole podstawowej, następnie w gimnazjum w Tsu City, a od 1900 roku przez trzy kolejne lata uczył się w Third High School w Kyoto. W 1903 roku rozpoczął studia medyczne na Fukuoka Medical College of Kyoto Imperial University, gdzie następnie od 1907 roku kształcił się pod okiem Profesora H. Miyake w departamencie chirurgicznym. 

Historia przełomowego odkrycia

Podczas prac nad uzyskaniem tytułu doktora nauk medycznych, Hashimoto przeprowadził szereg badań związanych z unikalnymi zmianami w tarczycy. W tym między innymi z naciekami, i zwłóknieniami w tkankach, wykrytych u czterech kobiet z wolem. Dlatego praca została opublikowana w Niemczech w 1912 roku pod tytułem “struma lymphomatosa” jako opis nowej odmiany zapalenia tarczycy. W swojej pracy przyznał, iż nie jest do końca pewien co wywołuje stan zapalny w opisywanej chorobie. Jednak z powodu swojej przedwczesnej śmierci w 1934 roku w wieku 52 lat, nigdy nie dowiedział się jak jego odkrycie wpłynęło na dalsze badania naukowe.

Kontynuacja badań dr Hashimoto

Przez blisko 10 lat, odkrycie dr Hakaru Hashimoto nie doczekało się rozwinięcia. W 1931 roku dr Graham i dr McCullagh po raz pierwszy użyli terminu „Hashimoto” w tytule swojego artykułu, mocno argumentując, iż zapalenie tarczycy Hashimoto różni się od zapalenia tarczycy Riedla. 

W 1939 roku wybitny brytyjski chirurg tarczycy Cecil Joll ukuł termin „choroba Hashimoto” i użył go w tytule recenzji, którą napisał na temat tego schorzenia. Od tego czasu zapalenie tarczycy Hashimoto przeszło od rzadkości do jednej z najczęstszych chorób autoimmunologicznych, a także najczęstszej choroby endokrynologicznej.

Dopiero w 1956 roku Noel R. Rose i Ernest Witebsky na podstawie swoich badań potwierdzili związek między przeciwciałami przeciwko komórkom tarczycy obecnymi w surowicy pacjentów, z chorobą Hashimoto. 

Intensywny rozwój badań nad chorobą przypada na koniec XX i początek XXI wieku. Odkrycia z tego okresu dają nam obecnie znany obraz choroby.

Niedoceniany dorobek życia

Z biegiem czasu nasze zrozumienie przyczyn, przebiegu i objawów związanych z zapaleniem tarczycy ewoluowało. Obecnie rozpoznajemy jej związek z innymi chorobami autoimmunologicznymi i nowotworami tarczycy. Wiemy, że choroba jest znacznie bardziej powszechne i złożone, niż początkowo sądzono. Opis choroby przez dr Hakaru Hashimoto był niezbędnym pierwszym krokiem do naszego obecnego zrozumienia zapalenia tarczycy Hashimoto. Dzięki niemu dalsze badania chorób tarczycy mogły przebiegać szybciej i sprawniej. Jego wkład w dziedzinę endokrynologii i chorób autoimmunologicznych jest ogromny i często niedoceniany.

Niesamowita historia, prawda? Więcej takich znajdziesz w aplikacji Hashiona 🙂